کد مطلب:270691 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:204
الابلاغ فی الموعظة
اولین مسئولیتِ امام، ابلاغ دین و رساندن پیام پروردگار به انسان ها است، تا آدمی در سایه این ابلاغ راه روشن خود را باز یابد و در ظلمت نماند و از اسارت جهل وجاهلان برهد.
ابلاغ پیام های حق به وسیله امام، به صورت موعظه انجام می پذیرد. وعظ، كلامی است كه دل و قلب را جلا و نرمی و ترس بخشد و تنگی و قساوت و سختی آن را مداوا كند، و آن را آماده پذیرش حكمت و هدایت نماید. [1] همان طور كه در قرآن [2] به پیامبر امر می شود كه به وسیله موعظه و حكمت و در هنگام لزوم جدال، با جدال احسن به راه حق دعوت نماید، امام نیز كه تداوم بخش راه رسول است، به این شیوه تبلیغ و دعوت مأمور است [3] .
ابلاغ پیام های حق به وسیله امام، به صورت موعظه انجام می پذیرد. وعظ، كلامی است كه دل و قلب را جلا و نرمی و ترس بخشد و تنگی و قساوت و سختی آن را مداوا كند، و آن را آماده پذیرش حكمت و هدایت نماید. [1] همان طور كه در قرآن [2] به پیامبر امر می شود كه به وسیله موعظه و حكمت و در هنگام لزوم جدال، با جدال احسن به راه حق دعوت نماید، امام نیز كه تداوم بخش راه رسول است، به این شیوه تبلیغ و دعوت مأمور است [3] .
[1] خليل نحوي ـ صاحب كتاب لغت العين، اولين كتاب مدون در لغت عرب ـ وَعظ را چنين معنا مي كند. اتّعظ: تقبّل العِظَة و هو تذكيرك اياه الغِيَر و نحوه مما يرق له قلبه.
[2] نحل، 125.
[3] مترجمان و شارحان نهج البلاغه اين عبارت را به مبالغه در موعظه و كوتاهي نكردن در آن معنا كرده اند، كه به نظر ما ناصواب است.